کودکان کار در آستانه سال نو/ آن‌ها را دریابیم

کودکان کار در سبزوار

گزارشی از کودکان کار در سبزوار

بازدیدها: 144

کودکان کار در آستانه سال نو/ آن‌ها را دریابیم

گروه شهرستان‌ها: با نزدیک شدن به آخرین روزهای سال، تکاپو میان مردم برای رسیدن به نوروز و تکمیل خریدها هر روز بیشتر می‌شود تا جایی که برخی از خانواده‌ها با کار تمام اعضای خانواده تلاش می‌کنند با درآمد حداقلی که کسب می‌کنند، بتوانند از عهده هزینه‌های نوروز و خرید پوشاک برآیند.

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، با نزدیک شدن به آخرین روزهای سال ۹۵ تکاپو در بین مردم برای رسیدن به نوروز و تکمیل خریدها هر روز بیشتر می‌شود و بعضی افراد که درآمدشان پاسخگوی هزینه‌ها نیست، چشم انتظارند، گشایشی در زندگی حاصل شود تا پیش فرزندان و خانواده شرمنده نشوند.این روزها سخن گفتن از مشکلات اقتصادی ویژه مددجویان کمیته امداد، بهزیستی و افراد فقیر جامعه نیست؛ کسانی از مشکلات اقتصادی می‌گویند که حقوق اندکشان در رکود اقتصادی، جواب هزینه‌های زندگی را نمی‌هد و مجبورند خانوادگی کار کنند.در گزارش‌های قبلی در چند نمونه به اشتغال زنان کهنسال و بانوان در جامعه پرداختیم که برای گذران زندگی روزمره مجبورند شبانه‌روزی و یا با همراهی همه اعضای خانواده برای غلبه بر مشکلات اقتصادی با هم کار کنند.در این گزارش به اشتغال کودکان اشاره می‌کنیم؛ کودکانی که باید سر کلاس درس بوده و به فکر رشد و تربیت ذهنی و فراگیری علم و دانش باشند ولی در خیابان‌ها بعد از کلاس درس به دنبال لقمه‌ای نان حلال هستند.

بزرگترین آرزوی کودکان کار، خرید لباس عید

این روزها در حال عبور از برخی چهارراه‌های سبزوار، مشاهده می‌کنید که با فروش دستمال کاغذی و فروش جوراب در حال کسب درآمد حلال هستند؛ کودکانی که با چند ساعت کار به کمترین درآمد قناعت دارند.گاهی اوقات کنار این چهارراه‌ها کودکانی را مشاهده می‌کنید که هنگام شب در سرمای سوزناک زمستان مشغول کار هستند؛ کودکانی  که باید شب را در رختخواب بگذرانند تا صبح زود شاداب سر کلاس باشند.در یکی این چهارراه‌های پر ازدحام و شلوغ که ماشین‌ها در حال عبور و مرور هستند، سر صحبت را با یکی از کودکان کار با حدود ۱۳ سال سن باز می‌کنم.ابوالفضل که این روزها بعد از انجام تکالیف درسی از ساعت ۱۸ بعد تا ۲۱ در حال فروش جوراب تولید کارگاه وطنی است، به خبرنگار ایکنا گفت: وقتی انجام تکالیفم را تمام می‌کنم، برای فروش جوراب‌ها می‌آیم؛ روزانه دو جفت جوراب در طی سه ساعت کار و یا پنج جفت در یک هفته به فروش می‌رسانم.این نوجوان ۱۳ ساله که مدت دو سال در حال کار است، با ابراز اینکه معمولاً از فروش دو جفت جوراب در حدود ۹۰۰ تومان در عرض سه ساعت کار درآمد دارم، از رضایت پدر و مادرش در این راه خبر داد و افزود: دوست ندارم این شغل را ادامه بدهم ولی علاقه دارم با ورود به دانشگاه، تحصیلات عالی داشته باشم و بتوانم به جامعه خدمت کنم.

بزرگترین آرزوی کودکان کار، خرید لباس عید

وی که هنوز لباس عیدش را خریداری نکرده است، وقتی سؤال می‌کنم با درآمدت می‌خواهی چکار کنی، در جوابم گفت: نزدیک عید می‌خواهم با پول به دست آمده برای خودم لباس بخرم و بقیه در آمدم را پس‌انداز کنم.در خوش‌بینانه‌ترین حالت برای این کودک، درآمدی که از این راه به دست می‌آید باید گفت جوابگوی هزینه مدرسه و پوشاکش می‌شود؛ هزینه‌هایی که برخی مدارس دولتی تا دو میلیون ریال قبض پرداخت صادر می‌کنند و تا پرداخت نشود کارنامه مدرسه در گرو آن‌ها باقی می‌ماند.یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این دست فروشان با سن کمی که دارند فروش اجناس ایرانی و کمک به اقتصاد کارخانجات و کارگاه‌های داخلی است؛ کارخانجاتی که برخی از آن‌ها با ورود کالاهای قاچاق و با رکود اقتصادی حاکم بر جامعه، در حال تعطیلی و ورشکستگی هستند.علی اکبر ملکی

اسفند 95

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *