بعد از پشت سر گذاشتن روزها و خاطرات بی تکرار پیاده‌روی اربعین امسال و با شوق وصف‌ناپذیر و دلی پرتلاطم برای رسیدن به قرار عاشقانه در کربلا، رهسپار سرزمین نجف می‌شویم.
به گزارش ایکنا از خراسان‌رضوی، ساعت هفت صبح از سامرا راهی نجف اشرف می‌شویم، راهی که قلب‌های عاشقان بی‌صبرانه در انتظار رسیدن به امیرالمومنین(ع) است. بعد از طی کردن دو روز راه خسته کننده و بیدار خوابی، مسافران به محض سوار شدن به اتوبوس به خواب می‌روند و حدود چهار ساعت بعد، تقریبا همگی از خواب بیدار می‌شوند.
به ظهر نزدیک می‌شویم، در موکبی نزدیکی شهر حله، در حدود ۴۵ کیلومتری نجف اشرف اتوبوس برای ناهار توقف می‌کند. برای رفع تشنگی اکثر موکب‌ها چای و آب رایگان در بسته‌های کوچک در اختیار زائرین قرار می‌دهند. عراقی‌هایی که می‌دانند ایرانی‌ها چای تلخ را ترجیح نمی‌دهند سعی می‌کنند با چای کمرنگ و باب میل‌تر، از ایرانیان پذیرایی کنند.
ساعت ۱۴ به نجف اشرف می‌رسیم و مقصدمان منزل سیدکاظم در خیابان مدینه است. سید بزرگواری که با تمام اخلاص هر ساله پذیرای زائران علی‌بن ابی‌طالب (ع) در منزلش است و بعد از ورود به منزل سفارش می‌کند جایی غذا نخوریم و همه چیز برای پذیرایی مهیا است. نزدیک غروب یک ساعت مانده به اذان راهی حرم علوی می‌شویم, خستگی روزهای گذشته هنوز بر تنمان مانده، اما شوق و لذت رسیدن به زیارت و مناجات با خداوند در جوار اولین امام شیعیان در چشمان زائرین موج می‌زند. در ازدحام جمعیت و زمان ورود به صحن حرم و زمان تحویل گوشی همراه مانع ورود ما به حرم مطهر آن حضرت می‌شود. اما کمی بعدتر، با ورود به صحن گوشه‌ای از صحن می‌نشینم و همه ملتمسین دعا برای این سفر را یاد می‌کنم.
بعد از بازگشت از حرم حضرت امیرالمومنین(ع) برای خرید اندکی راهی مغازه‌ای در همان حوالی می‌شوم. صاحب مغازه بعد از اینکه متوجه ایرانی بودنم می‌شود و زائر حسینی هستم پولم را پس می‌هد و آن را نمی‌پذیرد. او پول خرید همسفر دیگرمان را نیز قبول نکرده بود و همسفرم شرمنده از این رفتار صاحب مغازه دیگر نتوانست چیز دیگری از او خریداری کند. اینجا برای میهمانان امام علی(ع) و زائرین کربلا احترام زیادی قائل هستند و با خلوص نیت از هیچ چیزی برای آن‌ها دریغ نمی‌کنند تا با خاطره‌ای خوش از نجف رهسپار ادامه سفر عشق خود شوند. صبح روز بعد قصد زیارت حضرت علی(ع) را می‌کنیم که در بین راه باران شدیدی می‌گیرد و بالاجبار در گوشه‌ای توقف می‌کنیم. بعد از بند آمدن باران راهی حرم می‌شویم. خیابان‌های منتهی به حرم مطهر آن حضرت خادمان شهرداری‌های ایران و صاحبان موکب‌ها به سرعت مشغول به کار می‌شوند و آب‌های سطحی را جارو می‌کنند. در این میان اما آب به داخل برخی موکب‌ها و چادرها نفوذ کرده و خادمین مشغول پهن کردن پتو و زیرانداز هستند.
گزارش از خبرنگار اعزامی ایکنا به عتبات عالیات؛ علی‌اکبر ملکی
