✍علی اکبر ملکی
به گزارش پایگاه خبری بصیرت خوشاب در شهرستان خوشاب، جایی که روستاهای ساده دیروز به شهرهایی نوپا تبدیل شدهاند، کلماتی به ظاهر بیاهمیت، اما با قدرت تخریبی همچون موشکهای نقطهزن، اذهان مردم را هدف قرار دادهاند.
این کلمات، که در فضای مجازی و برخی از گروههای محلی نوشته و دستبهدست میشوند، در سکوت و بیتفاوتی برخی مسئولان، به ابزاری برای تخریب فرهنگ، تضعیف اعتماد عمومی و حتی ترور شخصیتها تبدیل شدهاند.
کلمات: سلاح نامرئی جنگ نرم
برای بسیاری از مردمان ساده و سختکوش خوشاب، که روزگار آنها میان زمینهای کشاورزی و گلههای گوسفند میگذرد، این کلمات شاید تنها سرگرمی گذرا در گروههای مجازی باشند.
اما برای جوانان، تحصیلکردگان و اهل مطالعه، این واژهها بار معنایی عمیقی دارند؛ واژههایی که بهتدریج ذهنها را مسموم کرده و آینده فرهنگی و اجتماعی منطقه را به خطر میاندازند.
این کلمات، که گاه با طنز، گاه با نفرین و گاه با شایعه همراهاند، در بستر شبکههای اجتماعی بهسرعت منتشر میشوند.
آنها نهتنها اعتماد به مسئولان و نظام را تضعیف میکنند، بلکه با ایجاد یأس و ناامیدی، مردم را ناخواسته به سوی پازل دشمنان هدایت میکنند؛ پازلی که بدون نیاز به تلاش آشکار، اذهان را تسخیر کرده و شکاف میان مردم و حاکمیت را عمیقتر میکند.
مصداقهای این جنگ خاموش
تخریب فرهنگی:
انتشار شایعات و محتوای غیرمستند در گروههای مجازی، ارزشهای فرهنگی و هویت محلی خوشاب را کمرنگ کرده و بهجای آن، مصرفگرایی و ابتذال را ترویج میدهد.
ترور شخصیت:
انتقادهای غیرمنصفانه و هجمههای هدفمند علیه افراد سرشناس یا مسئولان محلی، نهتنها اعتبار آنها را خدشهدار میکند، بلکه اعتماد عمومی به نهادهای رسمی را سست میکند.
تضعیف همبستگی اجتماعی:
نفرینها، طعنهها و محتوای منفی در فضای مجازی، بهتدریج روحیه همکاری و همدلی را در میان مردم خوشاب کمرنگ کرده و جای آن را به بدبینی و انزوا داده است.
چرا این کلمات خطرناکاند؟
بر اساس مطالعات روانشناسی اجتماعی، محتوای منفی و مخرب در فضای مجازی میتواند بهسرعت در ذهن مخاطبان نفوذ کند. این محتوا، بهویژه در جوامع و شهرهای کوچکی مانند سلطانآباد ، مرکز شهرستان خوشاب، با بهرهگیری از احساسات و عواطف مردم، به ابزاری برای مهندسی افکار عمومی تبدیل میشود.
طبق گزارشهای بینالمللی، جنگ نرم مدرن از طریق شبکههای اجتماعی، با کمترین هزینه، بیشترین تأثیر را بر جوامع هدف میگذارد. در شهرستان خوشاب نیز، این کلمات ساده، بهتدریج ذهن جوانان و نخبگان را از مسیر پیشرفت و سازندگی منحرف کرده و به سوی ناامیدی و بدبینی سوق میدهد.
راهکار: بازگشت به عقلانیت و مسئولیتپذیری
برای مقابله با این بمباران خاموش، نیاز به اقدام فوری و هماهنگ است:
ارتقای سواد رسانهای:
آموزش مردم، بهویژه جوانان، برای تشخیص محتوای معتبر از شایعات و اخبار جعلی، گامی اساسی در خنثیسازی این تهدید است.
نقش فعال مسئولان:
مسئولان محلی باید با شفافیت و پاسخگویی، اعتماد عمومی را تقویت کنند و با حضور فعال در فضای مجازی، روایتهای جعلی را خنثی سازند.
ترویج محتوای مثبت:
تولید و انتشار محتوای فرهنگی و ارزشی در گروههای مجازی، میتواند جایگزین نفرینها و شایعات شده و به تقویت هویت محلی کمک کند.
مشارکت نخبگان:
نخبگان و تحصیلکردگان خوشاب میتوانند با تولید محتوای آگاهانه و جذاب، فضای مجازی را به بستری برای رشد و توسعه تبدیل کنند.
آینده خوشاب در دستان ماست
خوشاب، با مردمانی شهید پرور، ولایت مدار صبور و فرهنگی غنی، شایسته آیندهای روشن است. اما این آینده، تنها با هوشیاری جمعی و مقاومت در برابر بمباران خاموش کلمات مخرب ممکن خواهد شد.
بیایید با عقلانیت، همدلی و مسئولیتپذیری، فضای مجازی را از فریادهای تهی و بی اثر و شایعات به بستری برای رشد و بالندگی تبدیل کنیم.
کلمات میتوانند تخریب کنند یا بسازند؛ انتخاب با ماست که خوشاب را به سوی آیندهای امیدوارکننده هدایت کنیم.
